Η ύπαρξη ενός ολοκληρωμένου και κατάλληλου συστήματος πυρανίχνευσης είναι υψίστης σημασίας. Ωστόσο, κάθε συναγερμός αποτελείται από συγκεκριμένους τύπους αισθητήρων που ανιχνεύουν διαφορετικούς τύπους πυρκαγιάς.
Οι τύποι ανιχνευτών πυρκαγιάς κατανέμονται σε τέσσερις ομάδες:
- Συναγερμοί καπνού ιονισμού. Είναι ιδανικοί για τον εντοπισμό πυρκαγιών ταχείας καύσης. Διαθέτουν ευαισθησία στα μικρά σωματίδια καπνού που παράγονται από πυρκαγιές άμεσης εκδήλωσης, όπως από χαρτί ή ξύλο, με αποτέλεσμα την ανίχνευση καπνού πριν γίνει πυκνός. Αποτελούν την πιο οικονομική λύση στην αγορά.
- Φωτοηλεκτρικοί (οπτικοί) συναγερμοί. Πρόκειται για ένα αξιόπιστο εργαλείο για πυρκαγιές βραδείας καύσης, καθώς ανιχνεύουν μεγαλύτερα σωματίδια καπνού. Αυτός είναι και ο λόγος που το κόστος τους είναι το υψηλότερο στην αγορά.
- Συναγερμοί ιονισμού/φωτοηλεκτρικοί (πολλαπλών αισθητήρων). Σχεδιασμένοι για ένα ευρύ φάσμα πυρκαγιών, παρέχουν ταχύτερη αντίδραση. Η απόκρισή τους βελτιώνεται σημαντικά έναντι των παραδοσιακών αισθητήρων ανίχνευσης.
- Ανιχνευτές θερμότητας. Εντοπίζουν την παρουσία θερμότητας και την αύξηση θερμοκρασίας στον αέρα. Δεν έχουν ευαισθησία στον καπνό, γι’ αυτό και χρειάζονται περισσότερο χρόνο προκειμένου να ανιχνεύσουν μία πυρκαγιά. Είναι ιδανικοί σε περιπτώσεις όπου οι ανιχνευτές καπνού μπορεί να προκαλέσουν ψευδείς συναγερμούς, όπως σε περιβάλλοντα με ατμό, υγρασία ή σκόνη και ως εκ τούτου είναι καταλληλότεροι για κουζίνες, γκαράζ και σοφίτες.
Τοποθέτηση
Οι ανιχνευτές καπνού και θερμότητας, συνίστανται να τοποθετούνται στην οροφή σε απόσταση 300 χιλ. από τοίχους και φωτιστικά σώματα, τουλάχιστον 3 μ. μακριά από πόρτες διαφυγής και μεταξύ δωματίων υψηλού κινδύνου, ενώ για οροφές με κορυφές και κλήσεις, η μέγιστη κατακόρυφη απόσταση από την κορυφή είναι 600 χιλ. για τους συναγερμούς καπνού και 150 χιλ. για τους συναγερμούς θερμότητας.
